Wachten
En toen begon vandaag het lange wachten. Blijkbaar hadden we allemaal dezelfde strategie: hard aan het werk. Dat moest ook wel, want als Rita weer thuiskomt, willen we de slaapkamer beneden in het huis van pa verbouwd hebben: nieuw plafond, een badkamer met douche en wastafel, een mooi behangetje, noem maar op. Dan voelt ze zich tenminste lekker thuis en prettig als ze aan het revalideren en herstellen is.
Telefoontje
Begin van de avond kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje van de behandelend arts. De operatie is goed verlopen, er waren wel meer aangetaste plekken dan van te voren was gedacht. De arts was “gematigd positief”. Een deel van de dunne darm, een deel van de dikke darm, eierstokken, buikschors zijn weggehaald. Vervolgens zijn dunne darm en dikke darm weer aan elkaar gemaakt. Ook de chemospoeling in de buik is goed verlopen.
Rita ligt op de intensive care en moet daar een paar dagen blijven.
Om 18:45 uur zijn pa en Henk vertrokken richting Eindhoven. Als ze thuis zijn, schrijf ik hier weer een stukje over.
Keep your fingers crossed, doen wij ook. Wij houden hoop!
We weten niet hoe lang Rita op de intensive care verblijft. Ze is daar niet bereikbaar. Wil je haar een hart onder de riem steken? Dan kun je altijd een mailtje sturen naar ritafloor@live.nl Wij zorgen ervoor dat ze de printjes van de mailtjes krijgt.
Post kan naar de Roekelseweg 68, 6733 BR Wekerom.
#beatcancer
Hartelijke groeten,
Martine
Fingers crossed en heel wat kaarsjes gebrand. Vannacht heel wat schietgebedjes naar boven verzonden.
BeantwoordenVerwijderenGisteren met Rita naar Eindhoven gegaan. Zolang ze het volhield wat gebabbeld in de auto. Rita als altijd belangstellend naar anderen, in dit geval naar ons. Maar op een gegeven moment zag ik de oogjes een beetje wegvallen, waarop ik dan ook zei: 'gewoon je rust nemen Rita - tja, je mist vanmiddag je schoonheidsslaapje. Zet de stoel maar lekker achterover, stoor je niet aan ons, gewoon doen wat je zelf wilt.' Maar al met al toch weer een vermoeiend tripje.
Later de wat onzekere vraagjes hoe het ziekenhuis in Eindhoven bekend stond. Lars en ik zijn geboren en getogen in Brabant en wel in Eindhoven. Dus we konden daar in alle eerlijkheid over zeggen: dat dat wel goed zat. Maar dat het belangrijkste was, dat Rita zich goed voelde en vertrouwen had bij/in haar arts.
In het ziekenhuis eerst samen een bakkie thee gedaan. Op de tiende verdieping met uitzicht over de hele lichtstad. Gelukkig geen sneeuwlandschap ...
Toen kwam de intake met af en toe toch wel hele confronterende/lastige vragen. Gelukkig had ik de telefoongegevens van Henk en Martine 's middags van Henk meegekregen, want Rita was ze even kwijt ...
Samen naar zaal gegaan en daar sloeg de vermoeidheid toch wel toe. Lars en ik naar mijn pa en ma en Rita op kamer 7 achter gelaten zodat ze zich in alle rust kon installeren.
Rond zevenen naar het bezoekuur. Rita nog helemaal gekleed op bed. Ze bleef lekker in de kleren, want ze voelde zich niet ziek en wilde dat moment van in bed kruipen eigenlijk toch wel zo lang mogelijk uitstellen.
Ze had in die paar uurtjes tijd al volop contacten met de andere Brabantse kostgangers op zaal gelegd en de grapjes gingen al over en weer. Patienten net geopereerd aan o.a. ook de darmen, die al weer op waren en een boterhammetje meeaten, dus dat was zeer bemoedigend allemaal. Verder hield de buuf ook wel een oogje in het zeil over Rita en dat was voor ons wel een fijn gevoel ... zeker omdat het moment van afscheid nemen eraan kwam.
Rita wilde de boel op afdeling 10 nog even verkennen en ging mee naar de lift. Grote knuf en zo veel mogelijk bemoedigende woordjes ingesproken en in de lift gestapt. Het moment voordat die deuren sloten, wat toch wel heftig. Het liefste was ik er gebleven en had ik haar nog heel lang vast gehouden ... wilde haar niet alleen laten voor die vast nog lange avond.
Vannacht en vandaag inderdaad fingers crossed.
Martine heb een paar uurtjes geleden je bericht gelezen. Ten eerste dankjewel dat je zo snel het eerste nieuws wat is binnen gekomen op deze weblog hebt geplaatst. Ik weet dat Rita het heeft gevraagd, maar gewoon helemaal fijn, dat je ons zo snel mogelijk uit de spanning hebt gehaald.
Had al wel het vermoeden, dat er op meerdere plaatsen aangetaste cellen zouden zitten. Gisteren met de intake was er ook nog sprake van een eventuele stoma(stippen die inderdaad gezet moesten worden) - heb dat uit jouw bericht niet kunnen opmaken, dat die geplaatst is - neem dus aan van niet. Dat is dan al weer een mooie meevaller.
Wij houden goede hoop en wat mooi van jullie dat jullie bij pa voor haar een kamertje aan het maken zijn, waar ze zich lekker voelt en hopelijk voorspoedig mag gaan herstellen.
Haar dansmaatje heeft al met haar afgesproken dat ze hoe dan ook: samen weer op de dansvloer komen te staan.
Lars en ik dat we komend jaar met de zomer met haar op het terras van het Erkemederstrand zitten, in het zonnetje, aan de champagne ... terugblikkend op deze periode en vooruitkijkend naar een zonnige toekomst.
Warme groetjes
Yvonne en natuurlijk ook Lars.
Waar we kunnen bijspringen of de helpende hand kunnen bieden, ook naar jullie Martine, Henk en Vader van Rita - Wij zijn er ...
Rita knows that ...