Weer bijna een weekje verder. Nog 2 weekjes maar en dan mag ik naar Eindhoven. Er komt dus schot in.
Het aankomen wil deze week niet lukken. Het gewicht blijft elke morgen ongeveer hetzelfde. Eens zien hoe we daar nou weer verandering in kunnen brengen. Wellicht gaan de ossehaasjes helpen die ik maandagavond kreeg. Buurvrouw Esther kwam mij verrassen. Ik was helemaal beduusd. Een heel dienblad vol! Aan de hele familie Pluim: dank jullie wel. Intussen hebben we de ossehaasjes al even getest. Lekker hoor.
Verder was het wel een lekker rustig weekje. Behalve woensdagavond, consternatie: op deel loeide een koe heel hard. Mijn vader hoorde hem en het klonk niet normaal. Dus hij is gelijk gaan kijken en zag dat er pootjes achter uit kwamen. Gelijk Henk en Jaap geroepen, zo moesten direct komen helpen trekken. Er moest nog even flink getrokken worden en daar was tie dan: een stiertje. Ik begreep dat hij het moeilijk had, dus gelijk een emmer water over de kop en toen kwam die wel bij. Niemand had er op gerekend dat die koe drachtig was. Het zijn mestkoeien die op deel staan en die worden niet geacht een kalf te krijgen. Maar ja, soms zit er 1 bij. De voorgeschiedenis ken je niet van zo'n beest, die worden ergens op een markt gekocht en je krijgt er geen tekst en uitleg bij. De buren gebeld, daar zijn de koeien van. Snel was de familie Pluim aanwezig om koe en kalf op te halen, zodat ze lekker bij hun thuis in een eigen stalletje konden.
De volgende dag is Martine met de kinderen wezen kijken. Het kalfje deed het goed.
Gisteren kwam Yvonne, zij is de instructrice van de dansclub Fit in Line. Ze kwam een ordner brengen. Alle dansers en ook de leden van het demoteam, Dance Sensation, hadden speciaal voor mij iets gemaakt. Op A4tjes in plastic hoesjes, keurig verzorgd. Allemaal mooie woorden, kaarten, gedichten, verhaaltjes en goede wensen. 't is een heel mooi boek geworden. Ik ben begonnen met lezen, heel bijzonder allemaal, dit raakt me wel. Er zijn ook mensen bij waarvan ik me niet bedenken kan welk gezicht daarbij hoort. Binnenkort nog maar eens aan Yvonne vragen. In ieder geval: hartelijk dank voor het vele werk wat ervoor verzet is. Voor mij weer een extra steun positief te blijven.
Ben intussen Mark aan het helpen om eikels te kraken met de notekraker. Hij heeft al een paar keer van mij noten mogen kraken en nu wil hij het met eikels ook proberen. Hij heeft al wel door dat je die niet kunt eten. Die zijn niet lekker, maar kraken is natuurlijk wel leuk. Beetje troep maken, kan opa het weer opruimen.
Ga nu stoppen. Mijn vader heeft de accordeon klaar gezet, dus ik mag weer een stukje gaan spelen. Aan de Amsterdamse grachten...........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten